แคลลีย์หนอนผีเสื้อคริสต์มาส
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ เมืองที่ชื่อว่า เบธเลเฮม มีหนอนผีเสื้อหนึ่งตัวอาศัยอยู่ ซึ่งเป็นหนอนทีดีและไม่สร้างปัญหา ซึ่งเป็นสิ่งที่ยากเพราะว่าเจ้าหนอนมักจะตัดสินใจพลาดเสมอ
วันหนึ่งขณะที่กำลังหาอาหาร หนอนผีเสื้อน้อยตัดสินใจปีนขึ้นเขา เมื่อถึงยอดเขา เจ้าหนอนสังเกตเห็นถ้ำที่รายล้อมไปด้วยหิน แคลลีย์ตื่นเต้นมากที่จะได้สำรวจ เจ้าหนอนไม่มั่นใจว่าจะเข้าไปในถ้ำดีหรือไม่ แต่สุดท้ายเจ้าหนอนก็เข้าไป
เมื่ออยู่ในถ้ำแล้ว แคลลีย์เริ่มรู้สึกหนาวแล้วอ้างว้าง เจ้าหนอนรู้สึกกังวลเพราะไม่เคยอยู่ในที่ที่แสนหนาวแล้วว้าเหว่มาก่อน เจ้าหนอนตัดสินในหันหลังกลับและออกข้างนอก โชคไม่ดี เจ้าหนอนน้อยสะดุดก้อนหินและจำทางกลับไม่ได้ เจ้าหนอนไม่แน่ใจว่าต้องเลี้ยวซ้ายหรือขาว แคลลีย์ไม่รู้จริงๆ!
หลังจากหลงทางในถ้ำเป็นเวลานาน แคลลีย์คิดว่าคงไม่มีทางออกไปจากถ้ำได้แล้ว เจ้าหนอนหลงทางในความมืดและพูดกับตัวเองว่า “ฉันไม่น่าเข้ามาในถ้ำแห่งนี้เลย” หนอนแคลลีย์รู้สึกกลัวเพราะไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไป
เจ้าหนอนกำลังจะหมดหวังเพราะคิดว่าคงจะไม่มีใครหาพบ ในเวลานั้น แคลลีย์ได้ยินเสียงลา เสียงวัวและแกะ ทำให้เจ้าหนอนเป็นสุขและไม่รู้สึกเดียวดายอีกต่อไป
อากาศหนาวและลมพัดแรงในค่ำคืนฤดูหนาวของเมืองเบธเลแฮม ดังนั้น คนเลี้ยงแกะตัดสินใจนำฝูงแกะเข้าไปนอนในถ้ำ เมื่อชายคนเลี้ยงแกะเข้าไปในถ้ำพร้อมเทียนไข แคลลีย์สามารถเห็นได้ว่าถ้ำมีขนาดใหญ่มาก ในห้องขนาดใหญ่ คนเลี้ยงแกะวางกองฟางให้ความอุ่นตอนนอนแก่สัตว์ และเหมือนกับสัตว์ตัวอื่นๆ เจ้าหนอนผีเสื้อตัวน้อยรู้สึกง่วงนอนหลังจากวันอันเหนื่อย ในไม่ช้า ทุกสรรพสิ่งเผลอหลับลง
ในตอนเช้า คนเลี้ยงแกะปลุกเหล่าสัตว์และออกจากถ้ำอย่างรวดเร็ว ในตอนนี้แคลลีย์ตื่นขึ้น พวกเขาได้ออกไปแล้ว โดยเหล่าสัตว์และคนเลี้ยงแกะตื่นและจากไปแต่เช้าเพื่อรับความอบอุ่นจากแสงอาทิตย์ยามเช้า ”ฉันจะทำอย่างไรต่อไป?” แคลลีย์สงสัย และรู้สึกว่าจะต้องใช้ชีวิตที่เหลือทั้งหมดหลงทางอยู่ในที่แห่งนี้
ในไม่ช้า พวกเหล่าคนเลี้ยงแกะพาเหล่าสัตว์กลับมานอนในค่ำคืนแห่งฤดูหนาว แคลลีย์รู้สึกดีขึ้นที่มีคนอื่นๆมาอยู่ด้วยในถ้ำ แต่แคลลีย์ก็เริ่มร้องไห้เพราะรู้ดีว่าจะไม่มีทางออกจากถ้ำแสนกว้างใหญ่นี้ได้ และถึงแม้ว่าเหล่าสัตว์ยังอยู่ที่นี่ ขาของแคลลีย์สั้นเกินไปในการเดินตามเหล่าสัตว์และคนเลี้ยงในความมืด
และในตอนที่แคลลีย์รู้สึกเสียใจ มีบางอย่างเกิดขึ้น ชายที่ชื่อว่าโยเซฟเข้ามาในถ้ำ เขาเริ่มเตรียมเตียงฟาง แต่ไม่ใช่สำหรับเหล่าสัตว์ เขาเตรียมเตียงนี้ให้กับภรรยาของเขา แมรี่ ซึ่งต้องนอนลงเพื่อดูแลบุตร
หนอนน้อยมองดูแมรี่อุ้มลูกน้อยนามว่าเยซู ซึ่งเด็กทารกคนนี้ถูกห้อมล้อมด้วยแสงสว่างและความรัก เมื่อแคลลีย์จ้องมองเยซู เจ้าหนอนไม่รู้สึกเดียวดายหรือกลัวอีกต่อไป
ในคืนเดียวกัน คนเลี้ยงแกะคนอื่นๆเข้ามาในถ้ำและร้องเพลงสำหรับทารกน้อย เยซู ถ้ำที่ครั้งหนึ่งเคยมืดมิด ตอนนี้เต็มไปด้วยแสงสว่างจากทุกๆคนที่รู้สึกสงบและมีความสุข ไม่นานหลังจากนั้น นักปราชญ์สามท่าน ที่เดินตามแสงแห่งดวงดาว ได้เข้ามามอบของขวัญคริสต์มาสแก่ทารกน้อยเยซู ซึ่งประกอบด้วย ทองคำ กำยาน และ ยางไม้หอม
แคลลีย์เกิดความสงสัยและประหลาดใจต่อทารกน้อยที่นำความสุขให้แก่ทุกๆคนที่มาเยือน และรู้สึกเศร้าที่ไม่มีของขวัญให้กับทารกน้อยเยซู เจ้าหนอนคิดว่า “ฉันเป็นเพียงหนอนผีเสื้อเดียวดาวที่หลงเข้ามาในถ้ำแห่งนี้ ฉันจะมีของขวัญอะไรมอบให้แก่ทารกน้อยที่มอบแสงสว่างให้กับเรากัน?” เจ้าหนอนคิดแล้วคิดอีก
“ฉันรู้แล้ว!” แคลลีย์พูดขึ้น และรู้สึกตื่นเต้นในของขวัญที่จะให้แก่เยซู โดยเจ้าหนอนตัดสินใจห่อตัวเองเป็นของขวัญคริสต์มาส เจ้าหนอนค่อยๆสร้างรังไหมและห่อตัวเอง ตลอดเวลานั้น แคลลีย์คิดได้เพียงแค่การมอบของขวัญให้แก่เยซู
ในเวลาไม่นาน แคลลีย์ได้ออกมาจากรังไหม และได้ค้นพบเรื่องมหัศจรรย์แห่งวันคริสต์มาส เจ้าหนอนน้อยไม่เดียวดายในถ้ำอีกต่อไป หนอนน้อยได้ชีวิตใหม่ กลายเป็นผีเสื้อแสนสวยพร้อมปีกอันสวยงามรูปหัวใจ
ขณะที่แคลลีย์บินออกจากความมืดไปยังแสงสว่าง เจ้าหนอนใบหน้าเต็มไปด้วยความรัก และรู้ว่าได้ตัดสินใจถูกต้องและเยซูมีความสุขกับของขวัญที่ได้รับ และเมื่อไหร่ก็ตามที่เห็นผีเสื้อโบยบิน เราได้รับการเตือนให้มอบหัวใจให้แก่พระเยซู
จบ